Bir insan bu kadar sevilebilir mi? Ne Keremin ne Mecnunun içi titremiş midir?
Acaba aklıma sen geldiği andaki kadar, Gözlerindeki en ufak hüzün bulutunda fırtınalara sürüklenmişler midir? Kim bilir belki...
Sana tutkumu anlatamıyorum... Kelimeler yetersiz kalıyor... Dağarcığım tükeniveriyor... Kalemim ise takılıveriyor... Nefes almak kadar tutkunum sana,
Toprağa düşmüş tohumun suya tutkusu kadar tutkunum sana, yaşamak kadar ölüm kadar tutkunum sana...
Sensiz bir anımın geçmediğini biliyorsun değil mi? Yemek yerken acaba oda
Sever mi diyorum. Hatta su içerken ’su içmelisin’ değişini hatırlıyorum. Gülümsüyorum.
Geçen gün su içerken boğuluyordum... Aklıma geldin ya gülümsüyordum. Her elimi kalbime koydugum kokun dağılıyor her yana... Yatarken iyi geceler demeden, öpücük yollamadan gözlerimi kapatamıyorum. Günüm senin isminle başlıyor...
Ayşem sen bendesin işte... Sen olmuşum işte... Sensiz olamıyorum işte...
Diğer yarımsın işte...
Ayşem sen bidenem, aşkım, bitmeyen hasretimsin
Sen yaşama sevdamın
Tükenmez özlemi
Gecenin orta yerinde
Mutluluk şarkıları söyleten
Yalnızlıklarımın son durağı
Ve sen vazgeçilmezim
Aşkımsın Ayşem demem yalan değildi
Anasayfa 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Konu: Tutkunum Sana Ayşem 
Çarş. Eyl. 23, 2009 1:52 pm