TÜRKIYEM

Devlet devlet diye naralar atıp

Devleti harcadık... daha ne kaldı?

Milli duyguları ucuza satıp

Milleti harcadık... daha ne kaldı?



Parti merkezleri kıblemiz oldu

Kirli-paslı giren tertemiz oldu(!)

Kazanan kesemiz, midemiz oldu

Ümmeti harcadık... daha ne kaldı?



PKK “Kürdüm” der, Kürtleri vurur

Alevî, Sünnî’den uzakta durur

Dindar, karşısında lâik’i bulur

Vahdeti harcadık... daha ne kaldı?



Nereye baktıksa hoş bakamadık

Bir düştük, bir daha hiç kalkamadık

Sarıldık dünyaya, bırakamadık

Ahreti harcadık... daha ne kaldı?



Dilendik batıda, dağıttık şarkta

Ar-namus kalmadı ev ile barkta

Ekranda, sahnede, caddede, parkta

İffeti harcadık... daha ne kaldı?



Sözleri, zehirli yılan ettik biz

Her şeyi her şeyi yalan ettik biz

Sevgiyi, dostluğu talan ettik biz

Hürmeti harcadık... daha ne kaldı?



Şartlandık en cani arzular için

Koymadık tek mâni, arzular için

Üç günlük nefsânî arzular için

Cenneti harcadık... daha ne kaldı?



Vurduk, çaldık, çırptık bin bir iş yaptık

Gözümüze, gönlümüze diş yaptık

Yöneldik israfa, gösteriş yaptık

Nimeti harcadık... daha ne kaldı?



Saldılar batıya, bir batıl izden

Umutlar, hayaller kırıldı dizden

Sılayı aldılar ellerimizden

Gurbeti harcadık... daha ne kaldı?



Zevk-safa içinde şah ile vezir

Biri “hâkimim” der, birisi “Hızır”

Bekledik bekledik gelmedi huzur

Mühleti harcadık... daha ne kaldı?



Çağ delirdi... beden hasta, can hasta

Haram dolu, riya dolu her tasta

Akıl iflastadır, amel iflasta

Rahmeti harcadık... daha ne kaldı?



Ahbaplık-komşuluk nerde erenler?

Duruyorsa haber versin görenler

Söyleyin söyleyin eski yârenler

Sohbeti harcadık... daha ne kaldı?



Sünneti kaybettik, farzı kaybettik

Sahabeden miras tarzı kaybettik

Manevî talebi, arzı kaybettik

Kısmeti harcadık... daha ne kaldı?