Her gelişinde canımı acıtıyorsun gidişlerinle değil yıkıntılarım
Nasıl kurtulabilirim sen söyle bu güçsüz bedeni ellerinden
Yaşlar akıyor ya hani, üşüyorum diyorum ya sana kısık bir sesle
Yalvarışlarımı dinliyor aslında evren
Sessiz çığlıklarıma ağlıyor oda
Çaresizim o telefonun başında sabahlara kadar oturmak benim görevim
Saatler geçmiyo diyolar nasıl geçmiyo, anlamıyorum nezaman sabah oldugunu
Günün ilk ışıklarını göstermeye başlayınca kendini
Umutlarım, hayalerim, bekleyişim son buluyor ufacık bir dalışla beraber
Çünkü;
Sen gecesin, gecelerimsin güneş doğmasın diye umut ettiğim yarınlarımda
Gecelerimdesin, ılık sesinle rüyalarımda
Sabahlara düşman edenimsin
Yüreğime söz geçiremediğimsin
Terkeden,
Ama terkedemediğimsin.
Vazgeçilmezimsin...